Jaya Jaya Sankara Hara Hara Sankara – “No dowry and simple marriage” has been one of key Periyava upadesams to his devotees. The repercussion of dowry that affected a girl moved Periyava to tears. As Periyava devotees let’s shun dowry (in various forms) and pompous marriage celebrations. Let’s give that money for people in need which will please our Periyava more than anything.
Many Jaya Jaya Sankara to Shri B. Narayanan mama for the great compiling, translation, and drawing.
ஸ்ரீ ரா.கணபதி கண்ட மஹாபெரியவா—Series 3—Chapter5
அந்த 1957-59 சென்னை விஜயத்தின் போது நுங்கம்பாக்கத்தில் முகாமிட்டிருந்த ஒரு சமயம்.
ஒரு பெண் ஸ்ரீசரணரின் சரணத்தருகே விழுந்து நமஸ்கரித்தவள் நெடுநேரம் எழுந்திருக்கவே இல்லை. அங்க அசைவிலிருந்து குலுங்கக் குலுங்க அழுகிறாள் என்பது மட்டும் தெரிந்தது.
பெரியவாள் இரக்க இளக்கத்தின் உருவாய் நின்றார்.
ஸமஸ்கிருதக் கல்லூரியில் மாது முறையிட்டது ஏறக்குறைய ஏகாந்தமான சுழ்நிலையில். இப்போது இப்பெண் அழுவதோ பக்தர் பலர் கூடிய கூட்டத்தில்.
தரிசனத்துக்கு ஏராளமானவர் காத்திருந்ததால் பெண்மணியை எழுந்திருக்குமாறு சொல்லப் பாரிஷதர் முன் வந்தார்.
பெரியவாள் சிறிய, ஆனால் வலிய, கையசைப்பால் அவரைத் தடுத்தார். மங்கை அடைத்து வைத்த கண்ணீர் அத்தனையையும் கொட்டி லேசாவதற்கு அவகாசமளித்தார் போலும்.
ஓரிரு நிமிஷங்களில், ஆம், அவரது அருள் விழிகளிலிருந்துமே அருவி பெருகத் தொடங்கிவிட்டது!
பொதுச் சபையில் ஸந்நியாஸ திலகமான ஒரு ஜகதாசாரியார் கண்ணீர் பெருக்கிக் கொண்டு நிற்கிறார்!
ஜகத்தின் தாப –- பாபங்களும் தமக்கே என்பதால்!
ஜகத்தில் ஒரு பிரஜையான அப் பெண் அவளது கர்மத்தை அவள் மட்டும் அழுது தீர்க்க முடியாதெனக் கண்டு அதனை ஆலமுண்ட நீலகண்டனாக அவருமே ஏற்றிருக்கிறார்! இந்த நீல கண்டனிடமிருந்து பெருகிய கங்கைதான் அந்த அநுதாபக் கண்ணீர்.
அவள் தெளிந்தெழுந்தாள்.
“எல்லாம் நன்னா ஆகும்” என்று ஆவியார –- அவளது ஆவி பறக்கும் ஆவி ஆற -– அவர் ஆசி கூற நன்னம்பிக்கையுடன் புறப்பட்டாள் நொய்ந்து நொடித்து வந்தவள்.
அந்த “எல்லாம்” என்ன? திருமணம்தான். வறுமை காரணமாக அவளுக்குக் கலியாணப் பருவம் தாண்டி ஆண்டு பல ஆகியும் அவளை ஒரு வாழ்க்கைத் துணைவனுடன் சேர்த்து வைக்க இயலவில்லை.
‘ஓர் ஆடவன் வைதிக தர்ம வாழ்வுக்குத் துணை புரிய ஒரு பெண் கூட்டாளியைச் சேர்த்துக் கொள்ளும் உயர் வேள்வியாக நமது சாஸ்திரங்கள் திருமணத்தை அமைத்துத் தந்திருப்பதென்ன? இன்றோ அதைச் சந்தை விஷயமாக்கி வரதக்ஷிணை, சீர்–செனத்தி என்று பேரம் பேசியும், அதோடு ஆடம்பரக் காட்சியாக ஆக்கியும் பெண்ணைப் பெற்றோரின் வயிற்றலடித்துப் பிடுங்கும் கொடுமை என்ன? நாம் இன்பமாகவே வைத்திருக்க வேண்டிய கன்னிகைகளை உள்ளம் கலங்கி, கண் கலங்கி நிற்க வைக்கும் இந்த ஈன நிலை என்ன?’ – பெரியவாளின் சிந்தனை தீர்க்கமாக இதிலேயே வேர் விட்டது.
பல காலமாக இது பற்றி நினைத்து வருந்தியிருப்பவர்தான் அவர். 1926-ல் கானாடுகாத்தானில் அவரைச் சந்தித்த ராஜா ஸர் அண்ணாமலை செட்டியார், அந்நாளில் குறிப்பாக பிராம்மண சமூகம் மட்டுமே வரதக்ஷிணைக் கொடுமையால் உற்றுள்ள பாதிப்பை எடுத்துக் காட்டி, அது நீக்கப் பெரியவாள்தான் வழி காண வேண்டும் எனக் கேட்டுக் கொண்டிருந்ததிலிருந்து அவர் இவ்விஷயத்தில் மிக்க விசாரம் கொண்டுதான் இருந்தார். தமது நெருங்கிய சீடர்களிடம் வரதக்ஷிணை இத்யாதியும், ஓர் அளவுக்கு அதிகமான ஆடம்பரக் கோலஹலமும் இல்லாமல் சிக்கனத் திருமணம் நடத்துமாறு வலியுறுத்தித்தான் வந்தார். ஆனால் துரதிருஷ்டவசமாக, பெரும்பாலும் அச் சிஷ்யர்கள் ‘வலி’யும் தெரியாமல், ‘உறுத்த’லும் இல்லாமல், புராதன சாஸ்திர வழிக்கு முற்றிலும் மாறாக இடைக்காலத்தில் வந்து புகுந்துவிட்ட வரதக்ஷிணை – cum – டாம்பீகத் திருமண முறையையேதான் தொடர்ந்து வந்தனர்.
இன்று திருமணமாகாது ஏங்கி ஏங்கித் தவித்த ஒரு கன்னிப்பெண்ணே பொதுச் சபையில் கண்ணீர் விட்டு அழுததைக் கண்டதும் பெரியவாளின் உணர்வு தீவிரம் பெற்றது. ஏதோ சில சீடரிடம் சொல்வது மாத்திரமின்றிப் பொதுமக்கள் அனைவருக்குமே தாம் உள்ளம் திறந்து உறுதியாக உத்தரவிடத்தான் வேண்டும் என்று கருதினார்.
____________________________________________________________________________________________________________________________
Maha Periyava As Shri Ra. Ganapathy Saw Him-Series 3-Part 5
During His visit to Chennai between 1957 and 1959, He was camping in Nungambakkam.
A lady who prostrated before Sree Saranar, did not get up for a long time. We could see from her body movements, that she was crying uncontrollably.
Periava was standing as an epitome of compassion.
When the other lady prayed to Periava in the Sanskrit college, it was not crowded; but now, this lady was crying in the presence of a large gathering.
As many devotees were waiting for Dharsan, the attendant came to tell her to get up.
Periava stopped him with a big wave of His small hand. He was probably giving sufficient time for the lady to pour out all her grief and thus get relieved. Within a minute or two, tears started welling up in His eyes also.
A ‘JagatAchAryAr’ was standing in front of a big audience, shedding tears!
Because the sins of the world are for Him (to absorb).
He, being the Neelakantan who swallowed the deadly poison that rose from the ocean of milk, took up her ‘Karma’ on Himself as she alone could not get rid of it single–handed. The river Ganga which flowed from ‘this’ Neelakantan are the tears of compassion.
She got up, her mind clear now.
“Everything will go well”—- He blessed her. The lady who came with a heavy broken heart, returned with a lot of self confidence.
What is that ‘Everything’? Yes, marriage. Because of poverty, no one came forward to marry her, although she was past marriageable age by many years.
‘Why this cruel trend? Our SAstrAs have established the system of marriage as a superior ‘Yagnam’, where a man takes a woman as his life partner to assist him in his Dharmic life. Today, that has been made into a matter of bargain in the market for ‘Varadhakshinai’ (money demanded by the groom’s party from the bride’s party), and an array of gifts to the groom; converting a simple Vedic ritual into a carnival like celebration and torturing the parents of the bride with their demands. Why this moral degradation where the young girls who should have been kept happy, are made to shed tears?’—Periava’s thought took root in this matter.
He has been perturbed since a very long time, thinking about this matter. In 1926, when Raja Sir Annamalai Chettiar met Him in KAnAdukAthAn, he had pointed out the damaging influence this issue (of Varadhakshinai) had, in particular, on the Brahmin community and had requested that Periava only should solve this issue. From that time onwards He had been worrying about it. He had reiterated to His sisyA devotees, that they should perform the marriage without ‘Varadhakshinai’ and extravaganza. Unfortunately, those ‘sishyas’ neither realized the pain, nor had the compunction but continued with the system of ‘Varadhakshinai—cum extravaganza’ totally contrary to the ancient SAstric ways.
Today, when Periava witnessed the lady herself crying in the public audience because of her anxiety and the resultant grief, His thoughts and feelings intensified. He thought that He should not stop with telling His disciples only but also should open His mind to the general public and give an order to them.
TO BE CONTINUED…….